Połączenie sztucznej inteligencji i danych z systemów dozoru wizyjnego zmieni sposób, w jaki zarządzamy ruchem drogowym i mobilnością miejską w nadchodzących latach. Od hiperdostosowanych tras i komunikacji między pojazdami (V2X), aż po bardziej efektywne planowanie i pomiary infrastruktury, systemy te kładą podwaliny pod znaczący, ważny i ratujący życie postęp.
Technologia dozoru jako platforma innowacji
Nastąpiła fundamentalna zmiana w sposobie myślenia i korzystania z technologii dozoru wizyjnego. Postępy jakościowe w kategoriach, takich jak rozdzielczość, słabe oświetlenie i wyższa liczba klatek na sekundę, dotyczyły kiedyś wrażeń widza. Jakość, ilość i zakres danych rejestrowanych przez te systemy oznaczają, że możemy zrobić o wiele więcej niż tylko dozór.
Możemy teraz osiągać wszelkiego rodzaju nowe i złożone cele, np. reagowanie na zdarzenia w czasie rzeczywistym; przewidywanie, zapobieganie i zmienianie wyników. A nawet informowanie o planach za pomocą nowych, zróżnicowanych danych. Daje nam to więcej sposobów mierzenia, a nawet redefiniowania sukcesu – co może być szczególnie przydatne w branży transportowej, która historycznie miała dostęp do ograniczonych danych.
Instytucje odpowiadające za sektor transportu i planiści stoją przed niekończącą się listą wyzwań: rosnąca liczba kierowców, zatory komunikacyjne, zużycie dróg, cele w zakresie emisji, zdrowie i bezpieczeństwo publiczne, a także pogarszające się wzorce środowiskowe. To sprawia, że ustalanie priorytetów i uzasadnianie inwestycji jest szczególnie trudne, zwłaszcza w przypadku kurczących się budżetów.
Dzięki zdolności sztucznej inteligencji do przetwarzania, analizowania i identyfikowania wzorców w ogromnych ilościach danych, instytucje te wkrótce będą miały znacznie bogatsze dane, które pomogą w podejmowaniu decyzji, a znaczna ich część będzie pochodzić z technologii dozoru. Systemy te w coraz większym stopniu stają się platformą danych, na której tworzone są nowe, zaawansowane przypadki użycia, kształtujące mobilność jutra.
Oto tylko kilka z niemal nieograniczonych sposobów, w jakie systemy sztucznej inteligencji oparte na inwigilacji mogą przekształcić nasze systemy transportowe w nadchodzących latach:
Indywidualne planowanie tras
Planowanie tras to coś więcej, niż mogłoby się wydawać. Choć wprowadzono ulepszenia uwzględniające ruch drogowy i trasy alternatywne, nadal działają one w sposób ogólny. Typ pojazdu jest brany pod uwagę marginalnie, a szersze, bardziej koncepcyjne cele w ogóle nie są uwzględniane. Systemy dozoru już teraz dostarczają w czasie rzeczywistym danych o pojeździe kierowcy – dzięki technologii rozpoznawania tablic rejestracyjnych i innym funkcjom. Wkrótce mogą także szczegółowo opisywać aktualne warunki drogowe, co czyni je idealnym źródłem do bardziej precyzyjnego planowania tras.
Na przykład pogoda może znacząco wpłynąć na osiągi pojazdu. Prędkość i kierunek wiatru mają ogromny wpływ na zużycie paliwa. Jest to szczególnie istotne w przypadku pojazdów ciężarowych, jak i pojazdów elektrycznych. Długi czas ładowania zwielokrotnia wpływ, jaki zmniejszenie zasięgu ma na podróż. Podobnie, oblodzone lub częściowo zalane drogi mogą być przejezdne dla samochodów 4x4, ale mniejsze pojazdy i motocykle potrzebują bardziej odpowiednich tras. Hulajnogi elektryczne są wrażliwe na złe warunki drogowe, takie jak, luźne kamienie czy tory tramwajowe. Nawet widoczność, czy to przy słabym oświetleniu, mgle czy innych trudnych warunkach pogodowych, może być brana pod uwagę.
Obserwacje w czasie rzeczywistym mogą również bezpośrednio pomóc kierowcom i poprawić świadomość sytuacyjną. Systemy dozoru mogą wykrywać pojazdy mające problemy z przyczepnością i sugerować kierowcom zmniejszenie prędkości, lub wyłapywać subtelności, takie jak ustawienie drogi lub przełączanie na światła przeciwmgielne.
Wspomagane podróżowanie i parkowanie
Skuteczne zarządzanie pasem ruchu i prędkością może decydować o płynności jazdy lub prowadzić do wielokilometrowych korków. System, który monitoruje wykorzystanie pasa ruchu i doradza, z którego pasa ruchu i prędkości należy skorzystać, za pomocą systemu informacyjnego w pojeździe i zewnętrznego oznakowania, byłby przełomowy. Te same systemy mogą również zasilać sygnalizację świetlną, ustalając priorytety i równoważąc czasy w celu uzyskania jak największej przepustowości. Podobnie, zachęcanie do przestrzegania tych instrukcji poprzez jakąś formę niższego podatku drogowego lub składki ubezpieczeniowej wymagałoby wiarygodnej dokumentacji, z kamerami zdolnymi do jej dostarczenia. Ale wszystkie te pojazdy mają cel podróży, który oznacza jedno: parkowanie.
Parkowanie to odwieczny problem dla rad miejskich. Nawet 30% kierowców w zatłoczonych środowiskach miejskich szuka miejsca. Krótko mówiąc, każda poprawa w tym zakresie może mieć ogromny wpływ na zatory komunikacyjne i emisje.
Kamery z łatwością wykrywają odpowiednie miejsca, czy to na parkingu, czy na ulicy. W połączeniu z analizą ruchu drogowego i postępami w łączności V2X, w niedalekiej przyszłości kierowcy mogą być przydzielani i kierowani do miejsc. Skuteczność tego rozwiązania wzrasta jeszcze bardziej, gdy weźmie się pod uwagę pojazdy autonomiczne, które komunikują ze sobą kto i gdzie parkuje.
Podobnie, te same systemy mogą doradzać w zakresie wykorzystania typu silnika w pojazdach hybrydowych. Wiedząc, gdzie i ile stacji ładowania jest dostępnych w wybranym miejscu docelowym, a także o natężeniu ruchu i potrzebnym czasie podróży, pojazdy mogą zostać poinstruowane, aby przełączały się na tryb zasilania akumulatorowego.
Kierowcy mogą również otrzymać alternatywne, bardziej wydajne opcje, takie jak parkowanie dalej i wsiadanie do autobusu wahadłowego lub wypożyczenie hulajnogi elektrycznej lub roweru.
Poprawa bezpieczeństwa ruchu drogowego poprzez identyfikację zdarzeń potencjalnie wypadkowych
Podstawowym celem każdego organu transportowego jest uczynienie dróg tak bezpiecznymi, jak to tylko możliwe. Wypadki i incydenty są rygorystycznie raportowane i wpływają na podejmowanie wielu decyzji. Problem ze śledzeniem wypadków i incydentów polega jednak na tym, że zdarzenia potencjalnie wypadkowe nie są zgłaszane. Nawet jeśli wszystkie znaki wskazują na zbliżający się wypadek, dopiero po fakcie zostaną podjęte jakiekolwiek kroki.
Dane z monitoringu zmieniają to wszystko. W obszarach wysokiego ryzyka, takich jak przejścia dla pieszych, ronda i skrzyżowania, kamery i systemy audio mogą z łatwością śledzić zachowanie kierowcy podczas zbliżania się, wykrywając takie rzeczy, jak duże prędkości i gwałtowne zwalnianie, poślizgi, użycie klaksonów i błyski reflektorów. Po pierwsze, dostarcza to informację o środkach zapobiegawczych które należy podjąć, czy to lepsze oświetlenie, zainstalowanie lusterek dla lepszej widoczności, czy też wyboje uspokajające ruch. Po drugie, daje do dyspozycji wiele nowych wskaźników, które pozwalają porównać skuteczność wszelkich środków podjętych w celu poprawy bezpieczeństwa na drogach. Ostatecznie wszystko to skutkuje bezpieczniejszymi drogami i mniejszą liczbą wypadków.
Nowa definicja sukcesu w urbanistyce
Dzięki tej stale powiększającej się puli bogatych danych, organy odpowiedzialne za transport i planowanie będą wkrótce podejmować znacznie bardziej świadome decyzje. W rzeczywistości coraz więcej miast inwestuje w cyfrowe bliźniaki, aby modelować skuteczność nowych zmian i propozycji przed ich wdrożeniem. Systemy dozoru już teraz okazują się nieocenionym źródłem danych zarówno historycznych, jak i danych w czasie rzeczywistym dla tego rodzaju planowania. Programy pilotażowe i inicjatywy lokalne mogą zapewnić pętlę informacji zwrotnych na temat uczenia się, doskonalenia i weryfikacji przed dużymi inwestycjami w całym mieście.
Wyniki wszystkich tych testów i wdrożeń mogą być następnie wykorzystane do kształtowania różnych czynników, takich jak polityka bezpieczeństwa publicznego lub polityki (re)inwestycji, przepisy specyficzne dla pojazdów lub stref, wprowadzania nowych systemów podatkowych generujących dochody, a także nowych zachęt dla kierowców.
Podobnie, można wprowadzić i łatwo monitorować nowe wskaźniki sukcesu, takie jak zmniejszenie liczby zdarzeń potencjalnie wypadkowych, skrócenie czasu parkowania/szukania miejsca do zaparkowania, bardziej spójne średnie prędkości, z których wszystkie wpływają na szersze wskaźniki zdrowia i bezpieczeństwa publicznego wykraczające poza poszczególne działy.
